Vanmorgen was er geen ontbijt, het restaurant was nog steeds gesloten, dus maakte ik zelf een kopje thee, met een cracker kaas en een appel is dat mijn ontbijt. Na een uurtje lopen kom ik bij een koffiebar en vul mijn ontbijt nog wat aan, nu kan ik de wereld weer aan.
Vandaag gaat de tocht verder van Ponte San Pellegrino via San Felice sul Panaro, Camposanto, Bolognina, Crevalcore, Piolono (Amola) en San Giovanni in Persiceto naar Possessione Piccola. Een wandeling van 33 kilometer. Ik begin om half acht te lopen, het is dan al 23 graden. Tegen 11 uur loopt de temperatuur op tot 30 graden en als ik om 4 uur bij mijn Agriturismo aankom is het 32 graden.
De hitte domineert mijn stemming, mijn pelgrimstocht levert een bijna filmische situatie op en doet me denken aan de film “C'era una volta il West” van Sergio Leone (muziek van Ennio Morricone).
Urenlang loop ik over een kaarsrecht grindpad langs een even zo rechte spoorlijn!
De zon schroeit in mijn nek, het is windstil,
het zweet staat in mijn ogen, of zijn het tranen?
Mijn oren zijn gespitst;
tjirpende krekels,
knisperen van grint onder mijn voeten,
een koerende duif vanuit een verlaten huis,
een krassende kraai vliegt op uit een dode boom.
Ik loop eenzaam alleen, niemand te zien.
Af en toe raast een trein voorbij…
Mijn pad langs de spoorlijn is met Europese subsidie aangelegd als fietspad naar Bologna. Deze teller toont fijntjes aan hoe sporadisch dit pad gebruikt wordt. Dit jaar zijn er 1829 passanten geweest (ik was die 1829-ste) dat zijn er minder dan 10 per dag. Niet echt vreemd, wie gaat er nou fietsen met deze temperaturen.’
Ik negeer de warmte door me af te sluiten van mijn omgeving.
Ik keer me naar binnen, zet mijn hoorapparaten uit en mijn blik op oneindig.
In gedachte verzonken trotseer ik de hitte. Mijn gedachte dwalen af naar het verleden en gaan naar mijn overleden ouders. Ik denk vaak aan hen de afgelopen weken, hoe graag ik deze reis met hen had willen delen. In gedachte hoor ik ze geïnteresseerd vragen stellen. Ze wisten allebei van mijn plan voor deze reis. Zouden ze me nog volgen?
Mijn broer wees me op het boek van Pim van Lommel getiteld "Eindeloos Bewustzijn".
Deze cardioloog heeft in zijn beroepspraktijk vele mensen gereanimeerd en werd door zijn gereanimeerde patiënten geconfronteerd met het fenomeen BDE (Bijna Dood Ervaring). Aanvankelijk deed hij deze ervaringen af als hallucinaties door zuurstoftekort of andere oorzaken. Maar het fenomeen bleef zich zo hardnekkig herhalen dat hij er niet meer omheen kon en er onderzoek naar is gaan doen.
In zijn boek laat hij zien dat ons bewustzijn niet kan worden verklaard door hersenactiviteiten. Onze hersenen hebben simpelweg niet de capaciteit of rekenkracht om ons bewustzijn te beheren. Het Nederlands Instituut voor Hersenonderzoek ondersteunt dit met berekeningen die aantonen dat het voor de hersenen onmogelijk is om alles wat een mens denkt en meemaakt in zijn/haar leven op te slaan.
Ook ik ben er inmiddels van overtuigd dat mijn bewustzijn niet iets is dat in mijn brein plaatsvindt, de dimensie van bewustzijn is groter dan wat het menselijk brein kan leveren. Ook in dit onderwerp wil ik me de komende jaren verder gaan verdiepen.
Ik logeer vandaag in Agriturismo La Crocetta, Via Castelfranco 36, San Giovanni in Persiceto. Ik kom voor een gesloten poort en bel het aangegeven telefoonnummer. De boer neemt op en meld “Arrivo Subito”. Even later komt hij aanrijden met zijn trekker, alsof ik weer in een film ben.
Bloem van de dag:
Beest van de dag:
Beeld van de dag:
Marcello Malpighi (1628 - 1694) was een Italiaanse arts, bioloog en anatoom en wordt beschouwd als de grondlegger van de microscopische anatomie. Hij leefde in een tijd dat er nog veel te ontdekken viel en bestudeerde onzichtbare structuren van het lichaam door een microscoop. Malpighi deed talloze ontdekkingen zoals de smaakpapillen op de tong, de pigmentlaag van de huid en de verbinding tussen het ruggenmerg en de hersenen.
Zijn belangrijkste uitvinding deed hij in 1661. Hij ontdekte dat bloed door een netwerk van haarvaten door de longen wordt gevoerd, waar het via microscopisch kleine blaasjes in contact komt met ingeademde lucht. Hiermee heeft hij het verband gelegd tussen aders voor de toevoer van zuurstofarm bloed naar de longen en slagaders die vervolgens het met met zuurstof verrijkte bloed weer in het lichaam verdelen. Door Malpighi's genialiteit werd eindelijk een verklaring gevonden voor de bloedcirculatie. Deze prestatie had hij nooit kunnen leveren zonder een microscoop. De Nederlandse Sacharias Jansen uit Middelburg staat erom bekend deze microscoop aan hem te hebben verkocht.
