dinsdag 22 juni 2021

Dag 42, grens Oostenrijk, naar Bichlbach

Vandaag gaat de wandeling van Füssen via Ziegelwies, grens Duitsland / Oostenrijk, Weisshaus, Unterpinswang, Oberpinswang, Pflach, Reutte, Klause Ehrenberg, en Heiterwang naar Bichlbach. 

Geen douanier of Corona handhaver te bekennen

Een tocht van 27 kilometer met 400 meter stijgen en 100 meter dalen. Ik ben nu op 1100 meter hoogte, 300 meer dan gisteren dus het gaat flink omhoog. 

Een klim van 30 meter doet me niks, een klim van 50 meter kost wat moeite, een klim van 100 meter is werken en doet mijn adem versnellen, maar een klim van 200 meter dan moet ik er echt tegenaan.  Als ik boven ben, neem ik even rust om op adem te komen. Vandaag zat er zo’n klim in het traject, binnen 2 kilometer 200 meter stijgen. Zoals gezegd rust ik even rust uit als ik boven ben, maar binnen vijf minuten ben ik weer op adem en kan ik weer verder. Ik voel mijn kuiten en hielen een beetje maar toch is dit inmiddels goed te doen. 




Vannacht was er een stevige onweersbui, dat was voorspeld dus ik had een hotelletje genomen in Füssen. De hele week wordt onweer voorspeld, vanmiddag hingen de bergtoppen in dreigende wolken. Er zijn wat druppels gevallen maar niet genoeg om mijn regenjas aan te trekken want of je nou nat bent van het zweet of een paar druppels regen, dat maakt niet uit. De temperatuur kwam vandaag niet boven de 22 graden, dus wederom perfect wandelweer.



Hier in Oostenrijk is de COVID doctrine weer volop van kracht, geen pension of terras durft je te ontvangen of je moet kunnen aantonen dat je “geïmpft” bent. Ook wel logisch want hier in Tirol heeft COVID zich via wintersporters over heel Europa verspreid, dus de Oostenrijkse regering wil nu laten zien dat ze geen gekke Henkies zijn. Nou heb ik een Astra Zeneca vaccin gehad voordat ik Corona kreeg. Een tweede vaccin moest worden uitgesteld vanwege mijn besmetting. Ik ben toen toch maar aan mijn pelgrimstocht begonnen en heb die tweede vaccinatie niet meer gehaald. Ik heb dus niet de juiste documenten om gemakkelijk in Oostenrijk te reizen, noch heb ik het juiste bewijs dat ik Corona heb gehad want hoe dat gedocumenteerd moet worden daar is in Nederland nog steeds discussie over. Nou had ik wel het bewijs meegenomen dat ik de eerste vaccinatie gehad heb. Maar op dat kaartje was ook ruimte voor de tweede vaccinatie en dat vak was leeg. Dus van de nood een deugd gemaakt heb ik met mijn Zwitsers zakmes dat tweede vak keurig losgesneden en met de punt van mijn mes heb ik de 1 weggekrast van “datum vaccinatie 1”. Op de foto kun je nog net zien dat er iets stond. Nu is mijn probleem opgelost, het maakt niet uit wat voor document je laat zien, als je maar iets laat zien. Ik laat meteen mijn paspoort erbij zien, dat staat wat gewichtiger.


Bichlbach is de eerste plaats over de grens waar je fatsoenlijk kan skiën, ik wandel voorbij de Almkopfbergbahn die je op 1600 meter hoogte in het het Skigebied Berwang afzet. Vanaf daar heb je aansluiting op de “Tiroler Zugsptize Arena”. De Zugspitze is de hoogste berg (2963 m) van Duitsland die op de grens met Oostenrijk ligt. 



Bloem van de dag. Als je goed kijkt zie je een mier die een kudde bladluizen in de stengel heeft verzameld om te melken.

Beeld van de dag:




maandag 21 juni 2021

Dag 41, over de Via Claudia Augusta naar Füssen

Vandaag gaat de wandeling van Lechbruck am See via Reuther, Egelmoosen, Rosshaupten, Dietringen, Tierheim en Osterreinen naar Füssen. Een tocht van 21 kilometer met 120 meter stijgen en 40 meter dalen zodat ik nu op 800 meter hoogte ben beland.


Vandaag heb ik mijn overbodige spullen naar huis gestuurd, het sneldrogende fleecevest en afritsbroek, waar ik de eerst weken veel plezier van heb gehad, ga ik niet meer nodig hebben. De warme lange wandelsokken kunnen ook terug naar huis. De blarenplijsters, teen-thules en voetenzalf ga ik ook niet nodig hebben. Tenslotte gaat er een blikje gas terug naar huis, mijn kooktoestelletje verbruikt dankzij de warmtewisselaar heel weinig gas. In totaal ben ik 1,7 kilo ballast kwijt. Laat de Alpen maar komen. 


Ammergauer, Lechtaler en Tannheimer Alpen

Een groot deel van de dag loop ik de originele Via Claudia Augusta route. Deze oude Romeinse weg is nu voorzien van een mooie laag asfalt en is verboden voor motorvoertuigen. In probeer te visualiseren hoe hier een garnizoen Romeinse soldaten over deze weg dendert.

Keizer Augustus begon in 15 v.Chr. met de aanleg van deze Romeinse weg. Tegelijkertijd veroverde hij de gebieden ten noorden van de Alpen, tussen de Inn en het zuidelijke Zwarte Woud. De weg werd later door keizer Claudius uitgebreid tot aan de Donau, vandaar dat de weg naar beide Romeinse keizers is vernoemd. In de eerste twee eeuwen na Christus was de Via Claudia Augusta de belangrijkste verbinding tussen de Adriatische Zee, de Povlakte en de Donau.



De Romeinen wisten al dat de kortste afstand tussen twee punten een rechte lijn is. Dus probeerden ze hun wegen zo recht mogelijk aan te leggen. Landmeters berekenden de meest rechte lijn. Hiervoor kozen zij goedgelegen stukken grond. Gaf de natuur een probleem, dan bouwden ze bruggen over rivieren en tunnels door bergen. De wegen waren 4 tot 5 meter breed. Eerst legden de bouwers een grondlichaam van zand, kleine stenen en grind. Daarop werden grote stenen geplaatst. De wegen lagen hoger, waardoor het regenwater gemakkelijk in de aan weerszijden van de weg gegraven sloten kon wegvloeien. In gebieden met zachte, natte bodem werden de wegen verstevigd met rijen houten palen.




De wegen waren in de eerste plaats voor militaire doeleinden aangelegd, legereenheden konden gemakkelijk van de ene plaats naar de andere oprukken. Als er ergens een lokale opstand uitbrak, konden veel soldaten zich snel verplaatsen. Daarnaast was er een uitgebreide koeriersdienst. Koeriers moesten de instructies van centurions snel van de ene naar de andere plek brengen. Via het uitgebreide wegennet gebeurde dat vrij snel. Speciaal voor de koeriersdienst waren er stallen (stationes) langs de wegen in het hele Romeinse Rijk. Daar konden de koeriers van paard wisselen.

Naast hun militaire functie waren de wegen ook belangrijk voor de handel. Veel goederen werden vanuit de verre provincies naar Rome gebracht. Ook in de provincies waren veel goederen nodig. Niet alleen om de soldaten te voeden maar ook bouwmateriaal om de forten en wachttorens te bouwen en te onderhouden. Maar ook de gewone Romeinen gebruikten de wegen om te reizen. Overal langs de wegen verrezen herbergen (taberna) waar reizigers konden uitrusten en eten. Er waren mijlpalen langs de wegen. Stenen zuilen die aangaven hoe ver het was naar de volgende belangrijke stad.


Replica van een mijlpaal


Vandaag loop ik ook urenlang langs de Forggensee. Met een lengte van 12 kilometer en een breedte tot 3 kilometer is de Forggensee het grootste stuwmeer van Duitsland. Het meer wordt gevoed door de rivier de Lech en het waterpeil is op zijn hoogst van juni tot half oktober. In de winter laat men het meer bijna volledig leeg stromen, zodat na de winter het smeltwater uit de bergen weer kan worden opgevangen. Je kunt je voorstellen dat er enorm veel smeltwater uit de Alpen komt en dat zorgde elke lente en zomer voor veel overstromingen tot diep in Duitsland. Voor 1900 werden al plannen gemaakt voor een stuwmeer, maar door de Eerste en Tweede Wereldoorlog kon het project niet worden uitgevoerd. De bouw begon pas in de jaren vijftig. Enkele boeren moesten noodgedwongen verhuizen wat tot groot verzet leidde. In 1954 was het reservoir gereed, stroomde het vol en werd de turbine in gebruik genomen. Met een verval van 35 meter en een doorstroom van 150 kubieke meter water per seconde kan de centrale energie produceren voor meer dan 40.000 huishoudens. Wonderlijk wat een klein dammetje teweeg kan brengen.



De Forggensee heeft ook een belangrijke toeristische functie gekregen, zowel bij vakantiegangers als bij de lokale bevolking. Vlakbij ligt kasteel Neuschwanstein, dat zichtbaar is vanaf de Forggensee. Ik heb nog nooit zoveel toeristen op deze tour gezien. Dat was misschien wel een van de zegeningen van Corona.



Foto is niet scherp want Neuschwanstein ligt 4 kilometer ver in de bergen

De oorspronkelijke route van de Via Claudia Augusta liep door de Forggensee. Als het stuwmeer in de winter vrijwel leeg is, wordt de oude Romeinse weg weer zichtbaar.



Bloem van de dag. Ik fotografeer maar een uurtje bloemen en kies dan de mooiste uit voor mijn blog. Als ik me niet tot een uur zou beperken, zou ik de hele dag bloemen kunnen fotograferen. Daar blijf je mee bezig als je niet oplet, zoveel wonderlijke exemplaren als er zijn. Ik heb elke dag veel meer dan één mooie foto, maar ik wil jullie niet vermoeien met een overvloed aan bloemen, dus komt er elke dag maar een op het blog.




zondag 20 juni 2021

Dag 40, Alpengevoel, naar Lechbruck am See

Vandaag gaat de wandeling van Schongau via Burggen naar Lechbruck am See. Een tocht van 20 kilometer, wat minder dan de 33 van gisteren want ik had wat last van pijnlijke voeten. Vandaag werd het wat bergachtiger, al is berg nog steeds een te groot woord. Ik ben vandaag 110 meter geklommen maar ook 80 meter afgedaald dus veel hoger dan gisteren ben ik niet gekomen. Het is vooral het landschap met koeienweiden, de naaldbomen en de bouwstijl waardoor je merkt dat je dichter bij de Alpen komt. De koeien hebben bellen aan en ook dat geluid draagt ook bij aan het Alpengevoel.




In de vrijstaat Beieren kreeg de reformatie weinig voet aan de grond en ook de scheiding tussen staat en kerk is maar half doorgevoerd. Meer dan de helft van de bevolking is katholiek, slecht 20% is protestants. Het CSU is sinds 1946 onafgebroken de grootste politieke partij die de volledige controle over Beieren heeft. Deze partij is alleen in Beieren actief omdat ze niet wilden fuseren met de CDU, de landelijke christelijke partij, ze wilden het op hun eigen manier blijven doen. Ze voeren een oerconservatieve rechtse politiek en komen vooral op voor boeren en ondernemers, ons CDA begint er steeds meer op te lijken. Het CSU doet veel moeite om het “Wij Beieren” gevoel te creëren; “Mia san mia” Beiers dialect voor wir sind wir. In Beieren hangt nog steeds een crucifix in elk klaslokaal en ook hier staan in elke dorp meerdere veldkruisen. Er is een poging gedaan door Die Grünen om het kruisbeeld in de klassen ter discussie te stellen, Beieren stond op zijn kop, de mensen zagen het als een aanval op hun christelijke ’Leitkultur’. Een ander punt van discussie is het concordaat tussen het Vaticaan en Beieren. Dat verdrag dateert van 1924 en is aan herziening toe. Het concordaat bepaalt onder meer dat de Vrijstaat Beieren betaalt voor het onderhoud van kerken, voor kerkelijk maatschappelijk werk, voor kerkelijke leerstoelen aan de universiteiten en voor de salarissen van bisschoppen. Vorig jaar kostte dat Beieren 60 miljoen euro. 10.000 euro per maand verdween in het loonzakje van de aartsbisschop van München. En dat terwijl de meeste Beierse belastingbetalers weinig om religie geven. Het punt was niet dat de Groenen afstand namen van religie. Maar de mensen zagen het als een aanval op hun cultuur. Deze volksaard is duidelijk merkbaar als je door Beieren loopt, op meer vlakken lijkt het alsof de tijd hier een beetje heeft stilgestaan. Een voorbeeld, om zes uur 's ochtends luiden alle kerkklokken minstens vijf minuten lang om de mensen wakker te maken, waar maak je dat nog mee? Ook zijn op zondag hier alle winkels gesloten.







De Rooms-Katholieke Kerk heeft een ingrijpende rol gespeeld in de geschiedenis van de wereld en haar bijdrage was vaak allesbehalve fraai. Ook haar hedendaagse invloed mag niet worden onderschat. Het is een uniek instituut. De Rooms-Katholieke Kerk is de oudste organisatie ter wereld. De Kerk bestaat al sinds de 1e eeuw en is qua bestuur al die tijd min of meer hetzelfde gebleven. Ze bestaat ook al langer dan welk land dan ook. Geen enkel land is vanaf de 1e eeuw blijven bestaan. De Kerk heeft het Romeinse Rijk, het Frankische Rijk, het Byzantijnse Rijk en het Heilige Roomse Rijk overleefd. Natuurlijk was de Reformatie een zware slag voor de kerk, maar toch kwam ze er weer bovenop. De archieven en bibliotheek van het Vaticaan zijn waarschijnlijk de oudste ter wereld. Het bestuur van de kerk is zeer hiërarchisch en verre van democratisch. De paus kan zelf kardinalen benoemen en ontslaan. Deze club van kardinalen beslist tijdens een conclaaf wie de volgende paus wordt. Als een paus eenmaal is gekozen, is hij een soort alleenheerser, een autocraat. Op zijn verzoek kan hij worden bijgestaan ​​door de Romeinse Curie, een adviescommissie die door corruptie en andere schandalen vaak slecht in het nieuws komt. Maar uiteindelijk heeft de paus de leiding over alles binnen de kerk, waardoor hij een van de meest invloedrijke mensen ter wereld is.


De Argentijnse paus Franciscus is momenteel de 266e paus van de rooms-katholieke kerk. Hij staat aan het hoofd van meer dan 1 miljard gelovigen en vertegenwoordigt de hoogste autoriteit. Bijna de helft van de gelovigen woont op het Amerikaanse continent. Het aantal gelovigen groeit nog steeds, vooral in Afrika en Azië is de kerk succesvol in het winnen van zieltjes. De paus regeert ook zijn eigen land; Vaticaanstad, en heeft dus een constitutionele positie. Ook heeft de Heilige Stoel, de formele aanduiding van de leider van Vaticaanstad, de status van permanente waarnemer bij de VN, waardoor de paus invloed kan uitoefenen op VN-besluiten en -aanbevelingen. Bovendien heeft de heilige stoel een unieke diplomatieke status bij de EU die andere religies niet hebben. En tenslotte geniet de paus als staatshoofd van Vaticaanstad immuniteit en is strafrechtelijke vervolging van de paus niet mogelijk. De paus heeft ook zijn eigen diplomatieke dienst. Dankzij Vaticaanstad heeft de Rooms-Katholieke Kerk een unieke positie die andere geloofsgemeenschappen niet hebben.



zaterdag 19 juni 2021

Dag 39, in de zon tegen bult op, naar Schongau


Schongau

Vandaag gaat de wandeling van Landsberg am Lech via Ummendorf, Lengenfeld, Pflugdorf, Stadl, Reichling, Epfach, Kinsau, Hohenfurch en Altenstadt naar Schongau. Een tocht van 33 kilometer, begonnen op 600 meter, ging het vandaag weer gestaag omhoog, de hoogste "heuvel" was 740 meter hoog, en dat met een temperatuur van 29 graden. Ik begon vanochtend om 7 uur te lopen en kwam om 6 uur aan, dat was pittig maar te doen. Ik neem om de paar uur een flinke pauze en zoek dan om af te koelen de schaduw op. Het water gaat er rap doorheen, mijn motto is; zorg dat je veel moet pissen. En bij de eindstreep beloon ik mezelf met een etappebiertje, heerlijk!



Pflugdorf

De Alpen komen naderbij

Ik zie veel minder wilde dieren dan in Nederland. Dit komt waarschijnlijk omdat Duitsland veel groter is dan Nederland en dieren zich gemakkelijk kunnen terugtrekken in de gigantische natuurgebieden die hier liggen. Op campings, in hotels en pensions zie je vaak jachttrofeeën aan de muur, allerlei opgezette dieren, dus er is wild. Dat merk ik ook aan de roadkill, vandaag zag ik een dode das, zo'n beest had ik nog nooit gezien. Ik fotografeer geen roadkill, ik vind dat niet fotogeniek en niet appetijtelijk. Ook op fietspaden zie ik dode adders en hazelwormen. Ook zie ik vaak muizen, eekhoorns en andere knaagdieren (die ik niet zo snel ken of herken) de weg oversteken en twee keer zag ik een havik of een buizerd een prooi slaan, recht voor mijn neus in de berm van mijn pad, indrukwekkend! Maar ik zie vooral veel vogels, helaas heb ik mijn 200mm lens met verlengringen niet mee, anders had ik heel veel bijzondere vogels kunnen fotograferen, want alleen met een foto kan ik ze goed identificeren. 



Vandaag had ik geluk, er vloog een half uur lang een soort havik boven mijn hoofd. De foto's zijn alles behalve scherp, maar toch voldoende duidelijk om met hulp van internet te kunnen vaststellen dat dit een rode wouw is. Deze roofvogelsoort heeft het moeilijk om te overleven in Europa. Alleen Duitsland heeft een aardige populatie. De laatste jaren wordt hij ook weer in Nederland gespot. Prachtig om zo'n beest in de lucht te zien fladderen en sturen met zijn staart. Ik heb ook enkele leeuweriken gezien, die vliegen zo hoog en zijn zo klein dat ik ze echt niet op de foto kan krijgen.


Vooral in de kleine dorpjes zijn ze zich niet bewust van hun cultureel erfgoed

Ook vandaag liep ik in het Lech stroomgebied, hoewel ik het grootste deel van de tocht hem niet in het vizier had. In de 140 meter hoge klim van vandaag zijn maar liefst 9 stuwdammen met elektriciteitscentrales geplaatst. Daaromheen is veel natuur aangelegd, maar nog niet alles is klaar, er wordt met name nog gewerkt aan wandel- en fietspaden.



Honderden zwanen bevolen de stuwmeren

In Nederland hebben we aardgas, in Beieren hebben ze hout. Ze houden hier erg van houthakken, vooral op de dorpen stookt iedereen hout. Elk huis heeft een enorme voorraad brandhout.






Naast hout hakken houden ze ook van muziek!

Bloem van de dag:




vrijdag 18 juni 2021

Dag 38, rustdag

Vandaag neem ik een rustdag, even en wasje doen en lekker een dagje luieren.


Gisteravond raakte ik aan de praat met de campingeigenaar, hij introduceerde mij bij zijn andere gasten met het verhaal dat ik 800 kilometer uit Nederland was komen lopen. De eigenaar is een Rus, geboren in Omsk, 5.000 kilometer hier vandaan. Hij was als soldaat naar de DDR gekomen, ontmoette daar zijn vrouw en is nooit meer teruggegaan naar Siberië. Het was een voordelig avondje uit want ik kreeg van verschillende gasten drankjes aangeboden en de eigenaar ging rond met Wodka. Als teken van vriendschap moet het glas tot over de rand gevuld zijn met wodka, want met een vriend deel je alles. Als het glas niet helemaal vol is, is dat een belediging omdat je niet bereid bent alles te geven voor je vriend.




Karel en Adrianus zijn er niet in geslaagd het katholicisme als het enige ware geloof te handhaven. Tot dat moment ging men uit van het principe “cuius regio, eius religio”, ofwel wiens grondgebied, diens religie. Er was dus geen vrijheid van geloof. De heerser van het gebied; graaf, bisschop of hertog, bepaalde de godsdienst en alle inwoners hadden zich daaraan te houden.

Maar de gewone mensen, de horige boeren, pikten het niet langer. Ze worstelden om te overleven terwijl hun heersers zich baadden in rijkdom en luxe. De mensen waren vooral kritisch over de aflatenhandel, dat je met geld een plaatsje in de hemel kon kopen, en over de handel in kerkelijke ambten, met veel geld kon men het ambt van bisschop of kardinaal kopen en daarmee over de inkomsten van dat ambt beschikken. Vooral de decadente levensstijl van de heersers en hun onkunde en onwetendheid in geloofszaken zorgde ervoor dat de mensen in opstand kwamen. Dit alles vormde een stevige voedingsbodem voor de Reformatie, de mensen waren niet alleen bezig met het loskomen van het juk van het geloof, ze wilden vrij zijn van alle overheersing. 




Ondertussen had Maarten Luther de Bijbel van de oorspronkelijke tekst in het Grieks en Hebreeuws in de volkstaal Duits vertaald, zodat zijn volgelingen voortaan zelf de Bijbel konden bestuderen en geen priester meer nodig hadden. Luther kreeg ook bijval van Erasmus en andere vrijdenkers die de klassieke talen bestudeerden. Voor zijn bijbelvertaling maakte hij dankbaar gebruik van het werk van Erasmus, die tien jaar eerder de oude geschriften had bestudeerd en in het Grieks had bewerkt tot een eigentijdse versie. Maar Luther had ook de tijd mee, hij werd geholpen door opkomende nieuwe technologieën, de opkomst van de drukpers en het ontstaan van papiermolens. Deze innovaties hebben in belangrijke mate bijgedragen aan het succes van de Reformatie. Luther kon zijn nieuwe geloofsvisie sneller verspreiden dan dat Karel V en Adrianus met tegenmaatregelen konden reageren.



In Donauwörth leidden deze spanningen tot een eerste schermutseling, de katholieken hielden hun jaarlijkse processie waarbij met veel pracht en praal een zilveren kruis door de stad werd gedragen. De lutheranen stoorden zich enorm aan dit opzichtig vertoon en er brak een handgemeen uit. Dit moment is in de geschiedschrijving vastgelegd als het begin van de Dertigjarige Oorlog (1618-1648). De oorlog woedde vooral in het Heilige Roomse Rijk, de Spaanse Nederlanden, Noord-Spanje en Noord-Italië met gevechten in Afrika en Amerika. Er waren zeeslagen in de Middellandse Zee en in de Golf van Biskaje. Vuurwapens werden ook voor het eerst op grote schaal gebruikt in gevechten. Legers hadden lange tijd kanonnen die door meerdere mensen werden bediend, maar de technische ontwikkelingen gingen snel en tijdens deze oorlog werden infanterie en cavalerie voor het eerst uitgerust met geweren.



De Dertigjarige Oorlog valt volledig samen met onze Tachtigjarige Oorlog (1568-1648), die eigenlijk dezelfde oorzaak had, namelijk de opstand van de Nederlandse bevolking tegen de Spaanse koning. Een groot deel van de wereld wordt geconfronteerd met grootschalig gewapend geweld, zodat deze oorlog in feite de eerste grote wereldoorlog in de geschiedenis is. Het is een vergeten oorlog die een grotere catastrofe was dan de Tweede Wereldoorlog. Naar schatting heeft deze oorlog het leven gekost aan 6,5 miljoen mensen, ofwel 40 procent van de bevolking. De oorlog maakte ​​zoveel slachtoffers dat men begint te beseffen dat het zo niet kan doorgaan. Voor het eerst in de wereldgeschiedenis worden diplomatieke onderhandelingen gestart waarin het concept van een soevereine staat in Europa opnieuw werd gedefinieerd. Ten slotte eindigt de oorlog met de ondertekening van vredesverdragen in Westfalen. Deze verdragen omvatten de overgang van een autoritaire orde van pastorale macht naar een regeringsmacht gebaseerd op een politiek rechtssysteem. In de praktijk maakt dit een einde aan de structuren van het Heilige Roomse Rijk. Eindelijk zijn de horigen vrij, maar tegen welke prijs? 





Er wordt nog aan dit blog gewerkt