Dag 56, van appels naar wijn, naar Tramin

Vandaag gaat de tocht verder van Bolzano via Pfatten, Branzoll en Vadena naar Tramin an der Weinstrasse. Tramin is bekend om zijn witte wijn Gewurztraminer, een smaakbommetje onder de witte wijnen. De afstand vandaag is 24 kilometer met op het laatst een klim van 80 meter. Ik ben vanochtend om 8 uur gestart, de temperatuur was toen 22 graden en deze liep gedurende de dag op naar 33 graden. Dat is best warm, fijn dat ik al om 15:00 op mijn bestemming aankwam, ik heb gelijk een koude douche genomen zodat ik wat afkoelde. Vandaag is een goede oefening om te wennen aan wat me te wachten staat. 

Na de appelvallei kom ik nu bij de Strada del Vino, de Wijnstraat. In de vallei overheersen nog steeds de appelbomen, maar op de hellingen groeien nu vooral de wijnstokken.

Precies op de juiste plek, toen mijn hoofd bijna explodeerde van de hitte, was daar Mary met haar “carretto dei gelati”. Ik bestelde een citroen ijsje en een ijskoude radler. Vervolgens haalde ik de eindstreep op mijn sloffen.

Het was erg leuk om gisteren zo diep in de geschiedenis te duiken en te zien hoe Ötzi was uitgerust voor zijn reis door de bergen. Wat is de wereld in 5000 jaar veranderd. Het gezegde spookt constant door mijn hoofd: “de geschiedenis leert ons dat we niets leren van de geschiedenis”. Ofwel de mensheid loopt keer op keer in dezelfde valkuil, door machtsstrijd en oorlog wordt de beschaving telkens weer teruggeworpen in de tijd. 

Ik google veel op internet om erachter te komen hoe het er vijfhonderd jaar geleden uitzag in het gebied waar ik doorheen loop. Maar in dat feodale tijdperk was er een constante strijd om de macht, gebieden wisselden elke 30 jaar van heerser, er is geen lijn in te ontdekken hoe en waardoor een land zich ontwikkelde. Toch gaat de vooruitgang van de mensheid maar door. Die vooruitgang is duidelijk niet te danken aan de heersers of leiders van het volk en het land, ze zijn eerder een obstakel.

Waar leren we dan van? Wat drijft de menselijke vooruitgang? Blijkbaar draait het allemaal om efficiëntie. Wanneer we iets ontdekken waarmee een handeling sneller gedaan kan worden dan omarmen we dat. Als we dingen in de natuur zien die we kunnen toepassen om iets sneller te doen, puzzelen we het allemaal uit. Daardoor is het stenen tijdperk overgegaan in de bronstijd. Ötzi kon met zijn koperen bijl sneller een boom omhakken dan met een stenen bijl. Wetenschappers hebben getest dat ze in 2 uur een grote boom konden omhakken met de bijl van Ötzi. Het koperen lemmet is goed te slijpen, het handvat van taxushout is stevig, zwaar en veerkrachtig om de klappen op te vangen. Het lemmet zit stevig vast dankzij de berkenteer, een soort lijm gemaakt van verwarmde berkenschors die zo hard wordt als glas. Deze bijl is door mensen ontwikkeld door jarenlang te experimenteren met producten die de natuur biedt en door na te denken hoe ze gecombineerd kunnen worden tot dit prachtige gereedschap. De drijvende kracht hierachter is efficiëntie. Daarom hebben we nu auto's om 50 keer sneller naar Rome te reizen dan te voet. Het succes van Maarten Luther met zijn reformatie is ook te danken aan efficiëntie. Dankzij de boekdruk techniek kon hij zijn ideeën snel verspreiden zonder dat er predikers nodig waren. Zijn aanpak was super efficiënt.

Maar wanneer eindigt deze versnelling? We kunnen immers niet tot in het oneindige alles maar efficiënter gaan doen! Op een gegeven moment moet daar een einde aan komen. Wanneer zal dat moment aanbreken? Of gaat het alsmaar door? Totdat de mensheid zichzelf vernietigd!

Bloem van de dag, met beest van de dag:

Beeld van de dag: