Vandaag gaat de tocht verder van Avio via Borghetto, Ossenigo, Peri, Rivalta, Brentino Belluno en Preabocco naar Rivoli-Veronese. Een afstand van 25 kilometer met op het einde een klim van 100 meter. De temperatuur liep vandaag op tot 32 graden, dat is net iets te warm voor de slotklim, er is echt geen porie in mijn lichaam die niet zweet. Ik wist niet dat ik zoveel kon zweten.
Ik liep vandaag de provincie Sudtirol-Trentino uit en de provincie Verona binnen. Ik volg nog steeds in grote lijnen de Via Claudia Augusta, maar die is hier in Italië niet zo prominent gemarkeerd als in Duitsland en Oostenrijk. Ook loop ik al bijna twee weken langs de Adige die net na de Reschenpass als bergbeek begon en toen nog Etsch heette.
Inmiddels hebben de appelbomen definitief plaats gemaakt voor wijnstokken. Je ziet hier alleen nog maar druiven. Naast de mineralen uit de bodem krijgen de druiven ook nog andere middelen toegediend door de boer. Vandaag is een nieuwe week begonnen en het lijkt erop of alle boeren de spuit van stal hebben gehaald om hun wijnranken de volle laag te geven.
Wat is een boer nou zonder tractor, hij neemt hem ontzettend veel werk uit handen. Ze zijn ijzersterk en betrouwbaar. Boeren bouwen een relatie op met hun tractor. Het is een verlengstuk van hun “zijn”. En als het machien dan oud wordt en klaar is om gerecycled te worden, dan kan de boer er geen afstand van nemen!
Ik begin inmiddels een fijne routine te krijgen in het pelgrimeren. Elke dag vroeg op om zo vroeg mogelijk kilometers te maken in de koelte. Ik ben van 's ochtends tot 's avonds in de buitenlucht, veel meer dan in mijn werkzame leven waar ik minstens 8 uur per dag op kantoor doorbreng. Ik hou echt van dat buitenleven, een mens is niet voorbestemd om binnen te zijn. Wat is er mooier dan genieten van bloemen en vlinders en de natuur beleven. Die natuur is helaas niet meer te vergelijken met de omgeving van Karel en Adrianus. De wereld is nu dichtbevolkt en de landbouwactiviteiten zijn enorm toegenomen om alle wereldburgers te voeden. De gevolgen van deze opschaling ervaar ik duidelijk tijdens mijn wandeling. In Beieren liep ik eindeloos door akkers, in Sud-Tirol zag ik miljoenen appelbomen en nu loop ik voornamelijk tussen wijngaarden. Dat gebrek aan afwisseling maakt de tocht soms eentonig, als je in de volle zon tussen de wijngaarden loopt, is een boom die zijn schaduw op mijn pad werpt een dankbare afwisseling.
Mijn gevoel voor dimensies zoals hoogtes, temperaturen en afstanden is enorm aangescherpt. Vooral afstanden ervaar ik wonderbaarlijk anders dan in het gewone leven. Vanmorgen sprak ik een Oostenrijker met een E-bike die 200 kilometer per dag fietst, hij fietste gisteren over de Reschenpass. Daar was ik twee weken geleden en dat doet hij in een dag!
Te voet is Rome veel verder weg dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Het looptempo hoort niet meer bij deze moderne snelle wereld en ook ik moet eraan wennen. Ik heb een karakter dat altijd vooruit wil, dus ik moet enorm wennen aan deze traagheid. Maar ondertussen, na 60 dagen wandelen merk ik dat deze nieuwe routine me langzaamaan goed doet, gewoon elke dag opstaan en lekker een stuk gaan lopen!
Want waarom doe ik dit? Buitenstaanders verwachten dat zo'n pelgrimstocht bedoeld is om tot inkeer te komen, om jezelf te herontdekken, antwoorden te vinden op levensvragen. Dat is best een lastige opgave, jezelf herontdekken.
Ik moet toegeven dat ik daar maar weinig mee bezig ben. Meestal is het gewoon gaan met die benenwagen. Maar op lange saaie stukken kom ik regelmatig toch aan deze levensvragen toe, de belangrijkste is; wat ga ik doen met het laatste deel van mijn leven? Heftig hé, zo'n vraag. Allerlei antwoorden spoken door mijn hoofd, ik ben niet van plan om het zomaar op me af te laten komen, ik wil er zelf vorm aan geven. Ga ik me toeleggen op fotografie waar ik een passie voor heb? Maar ik heb ook gemerkt hoe leuk ik het vindt om in de geschiedenis duiken om te proberen te begrijpen hoe de wereld zich heeft gevormd tot waar we nu zijn. Dus misschien moet ik geschiedenis gaan studeren? Dit soort vragen spoken door mijn hoofd en laten niet meer los, gelukkig heb ik nog 30 dagen om hierover na te denken.
Bloem van de dag:
Beest van de dag:
2 opmerkingen:
Ja Ad, geschiedenis gaan studeren. Maar misschien dan de geschiedenis van de filosofie. Filosofie is interessant, het helpt bij vragen en doorvragen over dingen in het leven. Zoals goed kijken naar schilderijen of beelden helpt bij het beter begrijpen en genieten van kunst. Fijn blog. Blijf doorfotograferen. De oude tractors zijn zo mooi. Ciao !
Filosofie heb ik ook overwogen, maar dat is volgens mij nog een brug te ver. Ik ga erover nadenken!
Een reactie posten