Vandaag gaat de tocht van Assmannshausen via Aulhausen naar de Abdij van St. Hildegard, verder via Eibingen naar de Wallfahrtskirche (Bedevaartskerk) van St. Hildegard, dan naar Rhüdesheim am Rhein om even een Rhüdesheimer kaffee te drinken (met Asbach-Uralt-brandewijn).
Vervolgens gaat de voettocht verder naar Geisenheim, Oestrich-Winkel, dan met de veerboot de Rijn over naar de linker oever en verder naar Ingelheim am Rhein. Vandaag heb ik 20 kilometers voor de boeg en de dag begint meteen goed met een klim van 210 meter, kunnen eindelijk weer eens de klimspieren in actie komen.
Toch maar even met mijn billen bloot, ik moet bekennen dat ik gisteren een stukje heb meegereden met een auto. Ik had geen keuze. Ik liep namelijk een pad langs de wijngaarden toen mijn app aangaf om door een tunnel onder het spoor door te lopen. De afdaling naar de tunnel was begroeid met brandnetels. Maar te oordelen naar de kaart op de app moest ik die tunnel hebben om te voorkomen dat ik kilometers om moest lopen. Na het tunneltje liep ik verder over een oud jaagpad langs de Rijn, tot ik na een paar kilometer bij wegwerkzaamheden kwam, ik kon niet verder, de weg was versperd met graafmachines en betonvlechters. Er was maar één rijstrook open vol met verkeer dus het was veel te gevaarlijk om daar tussen de auto's te lopen. Teruggaan was ook geen optie want terug de helling met brandnetels opklimmen was onmogelijk. Ik stond daar stevig te balen en wist niet hoe verder te gaan totdat er een vrachtwagen stopte en de chauffeur vroeg waar ik heen moest, hij bood aan mij door de weg versperring te rijden, een afstand van zeker twee of drie kilometer. Ik heb toen even mijn principes aan de kant gezet en heb dankbaar gebruik gemaakt van dit welkome aanbod. De Wheelie ging achter in het bakje en ik kon naast de chauffeur instappen. Fijn dat er zulke behulpzame mensen zijn.
Kennen jullie die film van Herman Finkers, De beentjes van St. Hildegard? Ik was vandaag in de buurt dus heb ik haar abdij bezocht en de grafkerk waarin de gouden schrijn staat met haar overblijfselen. Gelijk heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om een derde stempel in mijn pelgrimspaspoort te laten zetten door een zuster van de abdij.
Het verhaal van deze Twentse film heeft een aantal raakvlakken met mijn reis. Herman Finkers speelt zelf een hoofdrol en de film draait om zijn schoonvader die besluit om zijn grootste wens in vervulling te laten gaan. Hij is al jaren van plan om een voetreis te maken om de beentjes van Sint Hildegard te bezoeken. Ongeveer dezelfde voetreis die ik tot nu toe gemaakt heb. Zijn vrouw stak daar steeds een stokje voor totdat hij de stoute schoenen aantrekt en samen met zijn ezeltje op pad gaat. Verder vertel ik het verhaal niet maar deze film is een echte aanrader, door de Kring van Nederlandse Filmjournalisten werd de film verkozen tot 'Beste bioscooptitel van eigen bodem'.
Hildegard van Bingen was de eerste Powervrouw in de geschiedenis. Vrouwen die zich op dat moment wilden manifesteren, kozen niet voor het huwelijk, omdat ze dan wettelijk ondergeschikt zouden zijn aan hun echtgenoot. De wereld was in die tijd nog een echt mannenbolwerk. Het enige toevluchtsoord voor wilskrachtige vrouwen die hun eigen lot wilden bepalen, was het klooster. Hildegard koos ook voor deze aanpak en trad toe tot een kloosterorde waar ze zich kon ontwikkelen en waar ze kon studeren, en dat is haar zeer goed gelukt. Ze was actief op het gebied van religie, kosmologie, natuurwetenschappen, filosofie, plantkunde, geologie en poëzie, maar ze was ook de eerste vrouwelijke componist in de geschiedenis van de klassieke muziek die bij naam bekend is.
Tegen de wil van abt Kuno van Disibodenberg in besloot Hildegard in 1147 op de Rupertsberg in Bingen een onafhankelijk vrouwenklooster te stichten. In 1150 nemen de nonnen hun intrek in hun nieuwe huis. De toestroom van vrouwen voor haar klooster is zo groot dat ze in 1165 een dochterklooster opent in Eibingen, waar ik nu ben.
Hildegard schreef boeken "Causae et curae" en "Physics" over geneeskunde met talloze geneeskrachtige kruidenrecepten. Ook voor haar middeleeuwse muziek is er hernieuwde belangstelling. Ongeveer 80 van haar composities zijn aan ons overgeleverd, een repertoire dat tot de meest uitgebreide onder middeleeuwse componisten behoort.
Ze componeerde Ordo Virtutum, "Orde der deugden", een gezongen drama voor vrouwenstemmen met één partij voor een mannenstem, de duivel, dat ze componeerde voor de nonnen van haar klooster.
Hildegard was een productief wetenschapper en zette haar inzichten op schrift. Ze startte dit vanuit de vier elementen: vuur, lucht, water en aarde met hun respectievelijke kwaliteiten van warmte, droogte, vochtigheid en kou. Hiermee kwamen de vier temperamenten in het lichaam overeen: cholerisch (gele gal), sanguinisch (bloed), flegmatisch (slijm) en melancholisch (zwarte gal). De menselijke persoonlijkheid werd toen bepaald door het overwicht van een of twee van die temperamenten.
Hildegards geschriften zijn uniek, ze schrijft ook over seksuele relaties en over fysieke vreugde vanuit een vrouwelijk oogpunt. Van haar is de oudst bekende beschrijving van het vrouwelijk orgasme: "Als een vrouw de liefde bedrijft met een man, voelt ze de warmte tot in haar brein. Dat brengt een zinnelijke verrukking teweeg…".
Tegenwoordig telt de abdij van Sint-Hildegard meer dan 50 nonnen die leven in de geest van Sint-Benedictus, dezelfde als die ze naleven in de Achelse Kluis. Hun motto is dus Ora et Labora en ook de nonnen bidden 6 keer per dag. Ze werken hard, restaureren oude geschriften en boeken en beheren een grote bibliotheek vol middeleeuwse geschriften, waarvan de basis werd gelegd door St. Hildegard. Maar Hildegard heeft ook een aanvang gemaakt met een wijngaard en de nonnen zetten dat werk nog steeds voort. Ze beheren nu een wijngaard van 7 hectare met Spätburgunder- en Riesling-druiven. Het is de enige wijngaard in Europa die volledig door vrouwen wordt gerund.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten