Dag 3, via het smalste stukje Nederland naar Sittard

Vanmorgen werd ik iets later wakker en begon pas om 9 uur 's ochtends te lopen. S'morgens doe ik lekker op mijn gemakje en heb maar liefst 1,5 uur nodig om te douchen, te ontbijten, de tent op te vouwen en de kar in te pakken.

Ik dacht dat ik veel spullen had meegenomen, maar dat is niets vergeleken met deze jongens die twee etmalen gingen nachtvissen. Ze vingen maar één karper, maar het gaat hen niet om de vangst, het is de uitdaging waar ze plezier aan beleven.

Van grote afstand zag ik hem al staan, midden in het dorp Wessem, een ruim 30 meter hoge mammoetboom. Deze sequoia gigantum werd in 1892 door Hendrik Vissers geschonken aan zijn vrouw Pauline die hem in hun voortuin plantte, naast de kapel. Hendrik had de boom meegebracht van een handelsreis uit Duitsland. Sequoia's  kwamen voor de ijstijd algemeen voor in Europa, maar tegenwoordig komen ze van nature alleen nog maar voor in Californië. Het huis van Hendrik en Pauline is inmiddels door de erfgenamen verkocht aan de gemeente Wessem en zij hebben notarieel laten vastleggen dat de boom voor altijd op die plek moet blijven staan. Als ik thuis kom ga ik ook een Sequoia planten, ter nagedachtenis aan deze reis.

Voormiddags zijn alle terrassen nog gesloten vanwege de nog immer strenge Corona maatregelen, maar de horeca gaat flexibel om met de regels, dus geniet ik van een coffee to go op een bankje langs het Juliana kanaal. Dit kanaal is in de jaren dertig gegraven om de aanvoer van kolen per schip naar het noorden veilig te stellen. Het kanaal vervangt de Maas want deze regenrivier valt in de zomer vaak bijna droog waardoor de steeds grotere schepen slechts halfvol geladen konden worden.

Rechts de Maas, links het julianakanaal.

Vreemd gezicht, de schepen varen hier acht meter boven het maaiveld, en nu maar hopen dat de dijken niet bezwijken!

Vandaag ben ik verder gewandeld, via Maasbracht, Echt, Dieteren, Susteren, Nieuwstad, naar Sittard.

Ook vandaag weer veel veldkappelletjes, hier compleet met Lourdes grot.

Prachtig, deze Rotebeek die stroomt waar Nederland nog geen 5km breed is, deze voedt de Maas met Duits regenwater. 

Aan het einde van de middag kwam uiteindelijk de reeds lang voorspelde regen, maar na een uur stevig doorstappen, met regenjas aan, kwam Sittard in zicht. Dit keer bestelde ik maar koffie omdat ik via mijn blog steeds meer klachten kreeg dat het bier mij op de been houdt.