Dag 19, door het eiken bos, naar Waldorf

 

Vandaag gaat de tocht van Mainz Kastel via Gustavsburg, Bischofsheim, Rüsselheim en Horlache naar Waldorf. Een wandeltocht van 29 kilometer zonder noemenswaardige hoogteverschillen.

Het is zondagochtend en het is mooi weer, de kerkklokken luiden van alle kanten om de mensen aan de zondagse dienst te herinneren. Het is druk op wandel- en fietspaden met joggers, hardlopers, wandelaars, fietsers en hondenuitlaters, mensen hebben wel wat beters te doen dan naar de kerk te gaan, dat verhaal doorzien ze inmiddels.

Oorspronkelijke beuken- en eikenbossen, zoals Karel en Adrianus die kenden, zijn een zeldzaamheid in Duitsland. In 500 jaar zijn alle bomen gekapt voor woningbouw, scheepsbouw en brandhout. Maar hier bij Waldorf ligt Frankfurt Airport, dat voor Corona 70 miljoen passagiers per jaar verwerkte. Bij de uitbreiding van de luchthaven zorgde Die Grünen (politieke partij) ervoor dat de milieuschade gecompenseerd moest worden door het planten van bomen. Daarom loop ik vandaag door een immens eikenbos met bomen van 25 jaar oud. De eiken kunnen wel 300 jaar oud worden en het is de bedoeling deze eiken niet te exploiteren, maar als de bomen dood gaan en omvallen, dan blijven ze liggen. Alleen zo krijg je een natuurlijk bos waar de Heldbock, een boskever van ruim 10 centimeter groot die nu met uitsterven wordt bedreigd, weer zijn habitat terug krijgt.

Even wat informatie voor de fotografen onder ons. Ik fotografeer met een Canon G1X mark III. Het is Canon's vlaggenschip onder de compactcamera's. Thuis heb ik ook een full frame spiegelreflex camera met een keur aan objectieven. De hele uitrusting is een rugzak vol en weegt zo'n 6 kilo, de G1X compleet met oplader weegt nog geen 600 gram, oftewel tien keer minder. Ook al is deze camera een ukkie, hij heeft wel een enorme sensor aan boord, dezelfde als die in de Canon 80D spiegelreflexcamera. Deze sensor is extreem lichtgevoelig, tot 25.600 ISO, dus je hebt nooit een flitser nodig, want dat verpest de meeste foto's. Ook is de camera waterdicht en dat was de afgelopen weken wel nodig. Ik fotografeer in RAW, altijd in de handmatige stand, waarbij ik zelf het diafragma en de sluitertijd kies en de camera de ISO waarde (auto ISO) laat bepalen. Ook al is de camera klein, hij ligt goed in de hand en is net groot genoeg om hem goed te bedienen. Als ik door de zoeker kijk kan ik met duim en wijsvinger het diafragma en de sluitertijd aanpassen en meteen afdrukken. Zelfs de belichtingscorrectie kan met de wijsvinger worden bediend terwijl je door de zoeker kijkt, waarbij je het effect van de correctie direct kan beoordelen. Na het afdrukken zie je direct het belichtingshistogram zodat je eventueel de correctie aan kan  passen en nogmaals kan  afdrukken. De camera heeft dezelfde scherpsteltechniek en processor als de top camera’s van Canon. Hij stelt In minder dan 0,1 seconde scherp dus een onscherpe foto is er niet bij. 

Ik bewerk de foto's op mijn IPad met Lightroom waar ik de belichting definitief maak en het kader ofwel compositie van de foto bepaal. Tenslotte exporteer ik de plaatjes als JPEG files om ze op mijn blog te kunnen plaatsen. Lightroom beheert de foto's in de cloud, zodat het geheugen van de iPad niet vol raakt en ik me geen zorgen hoef te maken dat ik foto's kwijtraak. 

Ik ben super blij met deze lichtgewicht uitrusting, het is geen professionele uitrusting, maar het voldoet hartstikke goed voor deze wandeltocht.