Vandaag gaat de tour verder van Rignano Flaminio via Montelarco, Morlupo, Sacrofano, Borgo Pineto en Prima Porta naar Rome. Ook al ben ik nu in Rome aangekomen, ik ben nog niet bij mijn doel gearriveerd. Ik ben nu in een buitenwijk van Rome, morgen is het nog 16 kilometer naar mijn eindbestemming, de Santa Maria dell'Anima.
De uitdrukking “de laatste loodjes wegen het zwaarst” is ontleend aan het wegen met een weegschaal met loden gewichten, waarbij de laatste kleine gewichtjes, de laatste loodjes, de doorslag geven. Juist die laatste loodjes, die zorgvuldig worden afgepast, bepalen de doorslag en dan ontstaat het evenwicht.
Vandaag heb ik die laatste loodjes aan mijn balans toegevoegd. Ik had een afstand van 27 kilometer voor de boeg met daarbij het nodige klimwerk, in totaal 280 meter, dat is bijna de Eiffeltoren omhoog. Om 6 uur ging ik van start bij een temperatuur van 24 graden, maar binnen een paar uur was het al 30 en het laatste uur (van 12:00 tot 13:00) liep ik bij 36 graden. Ik heb mijn verstand maar op 0 gezet en er niet te veel bij nagedacht. Heel scherp ben ik op zo'n moment niet meer en dus verstuikte ik bijna mijn enkel omdat ik in een gat liep. Gelukkig voorkwamen mijn stevige schoenen een echte verstuiking.
Maar ook de techniek laat het afweten bij deze temperaturen. Mijn telefoon, die aan het zonnepaneel hangt, wordt bloedheet en schakelt dan het scherm op donker. Ik moet mijn zonnebril afzetten om nog iets te kunnen zien. Bovendien stopt de telefoon met opladen om verdere oververhitting te voorkomen dus ik moet ook oppassen dat ik niet zonder stroom kom te zitten. Het zijn slechts kleine beslommeringen, maar alles bij elkaar zorgt het er wel voor dat het spreekwoord helemaal tot zijn recht komt.
Bloem van de dag:
Beest van de dag:
Boom van de dag:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten