Dag 93, bijna het doel bereikt, Rome

Vandaag gaat de tour verder van Rignano Flaminio via Montelarco, Morlupo, Sacrofano, Borgo Pineto en Prima Porta naar Rome. Ook al ben ik nu in Rome aangekomen, ik ben nog niet bij mijn doel gearriveerd. Ik ben nu in een buitenwijk van Rome, morgen is het nog 16 kilometer naar mijn eindbestemming, de Santa Maria dell'Anima.

De uitdrukking “de laatste loodjes wegen het zwaarst” is ontleend aan het wegen met een weegschaal met loden gewichten, waarbij de laatste kleine gewichtjes, de laatste loodjes, de doorslag geven. Juist die laatste loodjes, die zorgvuldig worden afgepast, bepalen de doorslag en dan ontstaat het evenwicht. 

Vandaag heb ik die laatste loodjes aan mijn balans toegevoegd. Ik had een afstand van 27 kilometer voor de boeg met daarbij het nodige klimwerk, in totaal 280 meter, dat is bijna de Eiffeltoren omhoog. Om 6 uur ging ik van start bij een temperatuur van 24 graden, maar binnen een paar uur was het al 30 en het laatste uur (van 12:00 tot 13:00) liep ik bij 36 graden. Ik heb mijn verstand maar op 0 gezet en er niet te veel bij nagedacht. Heel scherp ben ik op zo'n moment niet meer en dus verstuikte ik bijna mijn enkel omdat ik in een gat liep. Gelukkig voorkwamen mijn stevige schoenen een echte verstuiking.

Maar ook de techniek laat het afweten bij deze temperaturen. Mijn telefoon, die aan het zonnepaneel hangt, wordt bloedheet en schakelt dan het scherm op donker. Ik moet mijn zonnebril afzetten om nog iets te kunnen zien. Bovendien stopt de telefoon met opladen om verdere oververhitting te voorkomen dus ik moet ook oppassen dat ik niet zonder stroom kom te zitten. Het zijn slechts kleine beslommeringen, maar alles bij elkaar zorgt het er wel voor dat het spreekwoord helemaal tot zijn recht komt.

Bloem van de dag:  

Beest van de dag:

Boom van de dag:

Dag 92, de laatste loodjes, naar Rignano Flaminio

Vandaag gaat de tocht verder, van Sassacci via Pian Paradiso naar Rignano Flaminio. Een wandeling van 21 kilometer naar een “casa in campagna”. Het huis ligt afgelegen en ik kan pas na 14:00 uur inchecken. Daarom loop ik het laatste uur bij een buitentemperatuur van 38 graden. Dus dat is boven mijn lichaamstemperatuur, een vreemde gewaarwording, ik zweet niet meer. Mijn huid is een beetje vochtig maar er parelen geen zweetdruppels meer van mijn hoofd, mijn armen en rug zijn niet meer kletsnat. Feitelijk is dar helemaal niet zo vreemd want mijn lichaam kan geen warmte meer afstaan aan de omgeving, omdat die warmer is dan ik van binnen ben. Gelukkig hoef ik maar een uurtje door deze hitte te lopen.

De laatste loodjes wegen het zwaarst zoals het spreekwoord zegt, en dat geldt ook voor mijn pelgrimstocht. Italië zucht onder een hittegolf die de naam Lucifer heeft gekregen en zal morgen op zijn hoogtepunt zijn. De afgelopen 3 maanden heb ik de weerbarstige natuur en haar weersextremen beter leren kennen. In mei en juni was het bovengemiddeld koud met veel regen en wind en heb ik een regenjas versleten. Ik heb in juli een nieuwe gekocht, maar heb hem sindsdien slechts enkele ogenblikken gedragen. Inmiddels is mijn huid gelooid door de zon, ik ben nog nooit zo gebruind geweest.

De natuur heeft een groot aanpassingsvermogen en bindt de strijd aan met de mensheid die een dominante rol inneemt. In die strijdt delft de mens het onderspit, de natuur is vele malen krachtiger. Als de mensheid zich niet gedraagt, maakt de natuur er korte metten mee.

Als pelgrim pas ik mij aan de natuur aan, ik sta 's morgens heel vroeg op want dan is het nog lekker fris en kan ik er nog echt van genieten. Als het 's middags heet is ga ik een paar uurtjes lekker slapen en zo ben ik in balans met de natuur. Dit is een heel eenvoudig voorbeeld, maar wij als mensheid zullen meer en meer moeten werken aan het balanceren van onze acties ten opzichte van de natuur. In sommige hotels heb ik een kamer met airco, die dingen maken vaak een vervelend geluid. Zo'n hotel is vaak een betonnen flat die van alle kanten de zon vangt. Als het even kan zet ik een airco uit want dat is een lapmiddel omdat met de constructie van het gebouw de natuur niet gerespecteerd is. Airconditioners zijn bovendien energievreters en volgens Timmermans is het juist de bedoeling om zuiniger met energie om te gaan.

Ik slaap vannacht alleen in dit huis dat al een jaar te koop staat. De vraagprijs is gedaald van 1,1 miljoen naar 750.000 euro. Inmiddels wordt het verhuurd als appartement. Dus als je een leuk huis zoekt in de afgelegen natuur, dan denk ik dat je nog wel een beetje kunt onderhandelen.

Dit huis heeft geen airconditioning, de eigenaresse gaf me een instructie hoe laat ik welke ramen moest openzetten om mijn kamer koel te houden. Bij het bouwen van dit huis is rekening gehouden met de natuur en is airconditioning niet nodig.

Bloem van de dag:  

Beesten van de dag:

Boom van de dag:

Dag 91, te warm om nog iets te doen, naar Sassacci

Vandaag gaat de tocht verder, van Orte via Gallese Scalo en Borghetto naar Sassacci. Een wandeling van 25 kilometer en omdat ik weer vroeg vertrek ben ik voor twaalf uur op mijn bestemming, ruim voordat de temperatuur het maximum van 40 graden bereikt.

Er is veel te zien en te ontdekken in Italië, zo loop ik vandaag voorbij het stadje Orte, gelegen op de top van een berg en daterend uit het Etruskische tijdperk. Eigenlijk zijn het twee stadjes, één op de berg en één uitgehouwen in de berg. Maar helaas heb ik geen tijd om het stadje te bezoeken, want ik heb alle tijd nodig om mijn kilometers te maken, daarna is het te warm om nog iets te doen.

Bloem van de dag:  

Boom van de dag:

Dag 90, het eindpunt is in zicht, naar Orte

Vandaag gaat de tocht van Terni via Ponte San Lorenzo, Narni, Nera Montoro en  San Liberato naar Orte. Een wandeling van 31 kilometer. Het wordt vandaag nog warmer dus gaat mijn wekker om 5 uur en ben ik voor 6 uur in de benen. Als ik om half twee in mijn volgende hotel aankom, is het 34 graden. Met deze weersomstandigheden zoek ik niet meer naar campings maar ga meteen voor een hotel. Door heel vroeg te beginnen is het nog net te doen om zulke grote afstanden te lopen. Maar na aankomst spring ik meteen onder een koude douche om de warmte uit mijn lichaam te krijgen.

Vanavond heb ik de laatste etappes naar Rome gepland en de overnachtingen geboekt. Over vier dagen, zaterdag 14 augustus, loop ik de stad in, tenminste als mijn schema uitkomt! Met het eindpunt in zicht merk ik dat ik er enorm naar uitkijk om de reis af te ronden. Temeer daar het kwik de komende dagen boven de 40 graden komt, wat de eindsprint een bijzondere dimensie gaat geven!

Na de siësta een etappe biertje op de hotelkamer, buiten is het 37 graden!

Bloem van de dag:  

Boom van de dag:

Beeld van de dag:

Dag 89, vroeg op, naar Terni

De tocht gaat verder, ik vertrek om 6 uur 's ochtends uit Spoleto en begin meteen aan een gestage klim van 350 meter over de Passo della Somma met een hoogte van 680 meter. Om half negen sta ik al op het hoogste punt. Vervolgens loop ik via Strettura en Molinacio naar Terni. Een afstand van 27 kilometer, ik kom om 13:00 uur aan bij mijn hotel met een temperatuur van 34 graden. Eerst maar eens een siësta nemen.

Tijdens mijn pelgrimstocht heb ik veel landschappen doorkruist. Opvallend is dat de Mens alom uitdrukkelijk aanwezig is, oorspronkelijke natuur is helaas nergens nog te vinden. De mens heeft de wereld omgevormd tot zijn domicilie en voorzien van de nodige infrastructuur, daarbij is de natuur ondergeschikt en staat onder druk. Ik heb veel mooie voorbeelden van natuurbehoudprojecten gezien, wat een stap in de goede richting is. Maar op veel meer plekken is het een puinhoop. Italië spant de kroon, maar ook in andere landen is het fnuikend om te zien hoeveel troep er overal neer geflikkerd wordt. De wegwerpcultuur zit diep geworteld in de mens. Naast sigarettenpeuken, flesjes, blikjes, plastic zakjes en allerlei verpakkingsmateriaal is er een nieuw artikel toegevoegd om te laten rondslingeren, het mondkapje. Het is goed dat er nu Europese wetten worden gemaakt op het gebied van verpakkingen en dat plastic steeds meer verboden wordt. Dit probleem moet echt op Europees niveau worden aangepakt. Nu nog Europees breed statiegeld invoeren op flessen, blikjes en mondkapjes.

Natuurlijk hebben de boeren ook een grote invloed op het landschap. Maar ik ben van mening dat ze niet verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor het milieu. Zij produceren gewoon waar mensen om vragen en omdat ze de kost willen verdienen, is de natuur vaak secundair. Dus ook op dit gebied zal Europese wetgeving nodig zijn, want als je het aan de individuele mensen overlaat om hun consumentengedrag te verbeteren dan wordt het niks, dat zie je aan de rotzooi die langs de weg ligt. Dat doet niemand, maar het ligt er!

Hoeveel liters zweet zou ik tijdens deze tocht hebben getranspireerd? Dat volume zou ik graag bij elkaar willen zien, dat moeten emmers vol zijn. Ik drink liters water, koffie en fruitsapjes op een dag, mijn bidons alleen is al 1,2 liter per dag en elke keer als ik aanleg klok ik minstens een halve liter koud water weg, soms wel een liter. Ook de etappe biertjes eindigen 's nachts in zweet. Mijn vaste ritueel na aankomst is dan ook een wasje doen. Maar ook mijn Wheelie gaat plakken van het zweet, ik moet hem om de paar dagen afsoppen, de heupband met tasjes gaat dan mee in het wasje.

Bloem van de dag:  

Beest van de dag:

Beeld van de dag:

Dag 88, het eindpunt komt in zicht, naar Spoleto

De reis gaat verder van Trevi via Marroggia en San Giacomo naar Spoleto. Vandaag wordt het warm, 35 graden in de middag. Ook al is de afstand maar 20 kilometer, ik vertrek toch vroeg zodat ik om 12 uur in Spoleto arriveer.

Jammergenoeg gaat mijn pension pas om 15:00 uur open, dus bezoek ik de Romaanse basiliek van Spoleto, gebouwd in de twaalfde eeuw, helaas is er veel verprutst in de 17e en 18e toen de bisschop het nodig vond om de kathedraal meer pracht te geven. Maar het is binnen wel heerlijk koel.

Het is nog zo'n 120 kilometer naar Rome, het einddoel is in zicht. Er moet veel gebeuren, wil ik de eindstreep niet halen. De komende week wordt het bloedheet, veel dagen van 38 graden, dus ga ik nog vroeger opstaan om bij het krieken van de dag te vertrekken. Na 12 uur is het niet meer te doen om in de volle zon te lopen, dan smelt je weg.

Wat een avontuur is het geweest en wat een enorme afstand heb ik afgelegd. Toen ik aan de reis begon, had ik geen goed besef van die afstand. Pas nu ik miljoenen stappen heb gezet, begin ik de afstand in het juiste perspectief te zien. 

Ik heb al eerder geconcludeerd dat de wereld sinds Adrianus en Karel 50 keer sneller is geworden. Door deze pelgrimstocht in dit middeleeuwse tempo te maken, realiseer ik me hoe snel ons leven is geworden. Hoe weinig moeite hoeven we tegenwoordig te doen om allerlei dingen voor elkaar te krijgen, waar in de middeleeuwen enorm veel tijd of mankracht voor nodig was.

Door mijn reis ben ik mijn bezigheden in een ander perspectief gaan zien. Een beetje langzamer kan vaak geen kwaad, maar om het tempo 50 keer te verlagen is toch wel erg veel.

Maar ik ben ook blij dat het einde in zicht is, ik heb enorm genoten van mijn reis en het avontuur, ik heb veel geleerd over de landen waar ik doorheen ben gelopen, ik heb me met veel plezier kunnen verdiepen in de Europese geschiedenis, dat was geweldig. Maar ik kijk er ook naar uit om weer thuis te zijn. Ik verheug me erop om weer samen te zijn met Loes, mijn kinderen, mijn familie, mijn vrienden en mijn collega's. Dus ik ga snel die laatste stappen zetten!

Bloem van de dag:  

Beest van de dag:

Beeld van de dag:

Dag 87, vroeg op, voor de hitte naar Trevi

De tocht gaat verder van Assisi via Rivotorto, Capodacqua, Spello, Foligno en Sant Erachio naar Trevi. 

Een tocht van 26 kilometers en omdat het vandaag heel warm wordt, ruim boven de 30 graden, sta ik om half zes op. Om half zeven begin ik te lopen, dan is nog maar 19 graden, heerlijk. Om half een ben ik in mijn hotel en dan is het 32 graden. De hotelier vraagt of ik wil lunchen, een kaart heeft hij niet maar zijn keuken kan alles bereiden. Hij zet mij een keurige lunch voor met pasta, gemengde salade en een grote fles bier. Daar vraagt hij een tientje voor. Ook het diner 's avonds kost een tientje. Eten kost hier altijd een tientje zegt hij, prachtig toch!

Sta me toe om het duidelijk te zeggen:

Hoe machtiger je bent,

hoe meer impact je daden hebben op de mens,

hoe nederiger je moet zijn. 

Want anders richt macht je ten gronde 

en zal je anderen ten gronde richten.

In Argentinië zeiden we dat macht is als gin op je nuchtere maag;

het brengt je hoofd op hol, 

voert je dronken, 

doet je wankelen 

en maakt dat je jezelf en anderen kwetst 

als je er geen nederigheid en tederheid aan toevoegt!

Geciteerd uit de TED talk van Paus Fransiscus in 2017

Bloem van de dag:  

Beest van de dag:

Beeld van de dag: