Dag 43, over de oude Fernpass naar Fernsteinsee

Vandaag gaat de wandeling van Bichlbach via Zwengel, Lähn, Obergarten, Untergarten, Lermoos, Biberwier en dan over de oude Fernpass naar Fernsteinsee. Ik heb genoten van vandaag; bergen, beken, bomen, bloemen, beelden, als ik me niet inhoud, maak ik honderden foto’s op zo’n dag. Ik laat er een paar zien. 

Het was een zware dag vandaag, maar omdat het genieten was, kostte het me weinig moeite en had ik geen last van vermoeidheid. Vandaag heb ik bijna 30 kilometer gelopen en een Eiffeltoren beklommen. Het hoogtepunt vandaag was de oude Fernpass, letterlijk en figuurlijk. Vanmorgen liep ik parallel aan de auto’s die over de reguliere Fernpass rijden, maar die verdwijnen al snel in tunnels en dan keert de rust terug. De oude route gaat hoog over de bergen en volgt de eeuwenoude Via Claudia Augusta. Om je een indruk te geven van de route, hier een screenshot van Outdooractive met het hoogteprofiel, je kunt zien dat ik flinke omwegen maak om de echt hoge bergen zoals de Grubigstein 2233 m of de Büchsentaljoch 2244 m te vermijden. De 2u 21m is indicatief voor fietsers, het fietspad volgt niet overal de oude Romeinse weg die ik heb gelopen, die is op sommige plaatsen te steil voor fietsers. Zonder mountainbike kun je deze route wel vergeten. Je ziet hier veel elektrische mountainbikes, deze kun je huren bij de sportwinkels die in de winter ski's verhuren. Dat is een nieuw businessmodel voor deze ondernemers.

 

Deze klim was met de Wheelie op het randje, op sommige plaatsen was het pad steil of smal of rotsig of alles tegelijk, maar inmiddels ben ik sterk genoeg om ook deze hindernissen te nemen.

De oorspronkelijke route

Zo, deze is weer verdiend:

De Romeinen starten met de bouw van deze weg in 46 vóór Christus op bevel van keizer Claudius. Daartoe werden duizenden slaven aan het werk gezet onder leiding van ondernemende pioniers. Een van hun meest fantastische prestaties is de aanleg van de Knuppelweg, een pad gemaakt van boomstammen door de drassige vallei tussen Lermoos en Bieberwier. Met bijlen en houwelen hakten ze duizenden bomen om voor de onderste funderingslaag om de weg op de zachte ondergrond te ondersteunen. De tweede stap bestond eruit om deze fundering te bedekken met een laag grind waarbij men enkel manden ter beschikking had. Ook voor het graven van greppels was het enige beschikbare gereedschap een schop. Ondanks de enorme pioniersgeest hadden de bouwers in de zomer te maken met muggen, in de herfst met natte voeten en met sneeuw en ijs in de winter, ze zullen Claudius en zijn architecten flink hebben vervloekt.

Archeologische opgravingen door studenten van Universiteit Innsbruck

Bloem van de dag:

Beeld van de dag:

Dag 42, grens Oostenrijk, naar Bichlbach

Vandaag gaat de wandeling van Füssen via Ziegelwies, grens Duitsland / Oostenrijk, Weisshaus, Unterpinswang, Oberpinswang, Pflach, Reutte, Klause Ehrenberg, en Heiterwang naar Bichlbach. 

Geen douanier of Corona handhaver te bekennen

Een tocht van 27 kilometer met 400 meter stijgen en 100 meter dalen. Ik ben nu op 1100 meter hoogte, 300 meer dan gisteren dus het gaat flink omhoog. 

Een klim van 30 meter doet me niks, een klim van 50 meter kost wat moeite, een klim van 100 meter is werken en doet mijn adem versnellen, maar een klim van 200 meter dan moet ik er echt tegenaan.  Als ik boven ben, neem ik even rust om op adem te komen. Vandaag zat er zo’n klim in het traject, binnen 2 kilometer 200 meter stijgen. Zoals gezegd rust ik even rust uit als ik boven ben, maar binnen vijf minuten ben ik weer op adem en kan ik weer verder. Ik voel mijn kuiten en hielen een beetje maar toch is dit inmiddels goed te doen. 

Vannacht was er een stevige onweersbui, dat was voorspeld dus ik had een hotelletje genomen in Füssen. De hele week wordt onweer voorspeld, vanmiddag hingen de bergtoppen in dreigende wolken. Er zijn wat druppels gevallen maar niet genoeg om mijn regenjas aan te trekken want of je nou nat bent van het zweet of een paar druppels regen, dat maakt niet uit. De temperatuur kwam vandaag niet boven de 22 graden, dus wederom perfect wandelweer.

Hier in Oostenrijk is de COVID doctrine weer volop van kracht, geen pension of terras durft je te ontvangen of je moet kunnen aantonen dat je “geïmpft” bent. Ook wel logisch want hier in Tirol heeft COVID zich via wintersporters over heel Europa verspreid, dus de Oostenrijkse regering wil nu laten zien dat ze geen gekke Henkies zijn. Nou heb ik een Astra Zeneca vaccin gehad voordat ik Corona kreeg. Een tweede vaccin moest worden uitgesteld vanwege mijn besmetting. Ik ben toen toch maar aan mijn pelgrimstocht begonnen en heb die tweede vaccinatie niet meer gehaald. Ik heb dus niet de juiste documenten om gemakkelijk in Oostenrijk te reizen, noch heb ik het juiste bewijs dat ik Corona heb gehad want hoe dat gedocumenteerd moet worden daar is in Nederland nog steeds discussie over. Nou had ik wel het bewijs meegenomen dat ik de eerste vaccinatie gehad heb. Maar op dat kaartje was ook ruimte voor de tweede vaccinatie en dat vak was leeg. Dus van de nood een deugd gemaakt heb ik met mijn Zwitsers zakmes dat tweede vak keurig losgesneden en met de punt van mijn mes heb ik de 1 weggekrast van “datum vaccinatie 1”. Op de foto kun je nog net zien dat er iets stond. Nu is mijn probleem opgelost, het maakt niet uit wat voor document je laat zien, als je maar iets laat zien. Ik laat meteen mijn paspoort erbij zien, dat staat wat gewichtiger.

Bichlbach is de eerste plaats over de grens waar je fatsoenlijk kan skiën, ik wandel voorbij de Almkopfbergbahn die je op 1600 meter hoogte in het het Skigebied Berwang afzet. Vanaf daar heb je aansluiting op de “Tiroler Zugsptize Arena”. De Zugspitze is de hoogste berg (2963 m) van Duitsland die op de grens met Oostenrijk ligt. 

Bloem van de dag. Als je goed kijkt zie je een mier die een kudde bladluizen in de stengel heeft verzameld om te melken.

Beeld van de dag:

Dag 41, over de Via Claudia Augusta naar Füssen

Vandaag gaat de wandeling van Lechbruck am See via Reuther, Egelmoosen, Rosshaupten, Dietringen, Tierheim en Osterreinen naar Füssen. Een tocht van 21 kilometer met 120 meter stijgen en 40 meter dalen zodat ik nu op 800 meter hoogte ben beland.

Vandaag heb ik mijn overbodige spullen naar huis gestuurd, het sneldrogende fleecevest en afritsbroek, waar ik de eerst weken veel plezier van heb gehad, ga ik niet meer nodig hebben. De warme lange wandelsokken kunnen ook terug naar huis. De blarenplijsters, teen-thules en voetenzalf ga ik ook niet nodig hebben. Tenslotte gaat er een blikje gas terug naar huis, mijn kooktoestelletje verbruikt dankzij de warmtewisselaar heel weinig gas. In totaal ben ik 1,7 kilo ballast kwijt. Laat de Alpen maar komen. 

Ammergauer, Lechtaler en Tannheimer Alpen

Een groot deel van de dag loop ik de originele Via Claudia Augusta route. Deze oude Romeinse weg is nu voorzien van een mooie laag asfalt en is verboden voor motorvoertuigen. In probeer te visualiseren hoe hier een garnizoen Romeinse soldaten over deze weg dendert.

Keizer Augustus begon in 15 v.Chr. met de aanleg van deze Romeinse weg. Tegelijkertijd veroverde hij de gebieden ten noorden van de Alpen, tussen de Inn en het zuidelijke Zwarte Woud. De weg werd later door keizer Claudius uitgebreid tot aan de Donau, vandaar dat de weg naar beide Romeinse keizers is vernoemd. In de eerste twee eeuwen na Christus was de Via Claudia Augusta de belangrijkste verbinding tussen de Adriatische Zee, de Povlakte en de Donau.

De Romeinen wisten al dat de kortste afstand tussen twee punten een rechte lijn is. Dus probeerden ze hun wegen zo recht mogelijk aan te leggen. Landmeters berekenden de meest rechte lijn. Hiervoor kozen zij goedgelegen stukken grond. Gaf de natuur een probleem, dan bouwden ze bruggen over rivieren en tunnels door bergen. De wegen waren 4 tot 5 meter breed. Eerst legden de bouwers een grondlichaam van zand, kleine stenen en grind. Daarop werden grote stenen geplaatst. De wegen lagen hoger, waardoor het regenwater gemakkelijk in de aan weerszijden van de weg gegraven sloten kon wegvloeien. In gebieden met zachte, natte bodem werden de wegen verstevigd met rijen houten palen.

De wegen waren in de eerste plaats voor militaire doeleinden aangelegd, legereenheden konden gemakkelijk van de ene plaats naar de andere oprukken. Als er ergens een lokale opstand uitbrak, konden veel soldaten zich snel verplaatsen. Daarnaast was er een uitgebreide koeriersdienst. Koeriers moesten de instructies van centurions snel van de ene naar de andere plek brengen. Via het uitgebreide wegennet gebeurde dat vrij snel. Speciaal voor de koeriersdienst waren er stallen (stationes) langs de wegen in het hele Romeinse Rijk. Daar konden de koeriers van paard wisselen.

Naast hun militaire functie waren de wegen ook belangrijk voor de handel. Veel goederen werden vanuit de verre provincies naar Rome gebracht. Ook in de provincies waren veel goederen nodig. Niet alleen om de soldaten te voeden maar ook bouwmateriaal om de forten en wachttorens te bouwen en te onderhouden. Maar ook de gewone Romeinen gebruikten de wegen om te reizen. Overal langs de wegen verrezen herbergen (taberna) waar reizigers konden uitrusten en eten. Er waren mijlpalen langs de wegen. Stenen zuilen die aangaven hoe ver het was naar de volgende belangrijke stad.

Replica van een mijlpaal

Vandaag loop ik ook urenlang langs de Forggensee. Met een lengte van 12 kilometer en een breedte tot 3 kilometer is de Forggensee het grootste stuwmeer van Duitsland. Het meer wordt gevoed door de rivier de Lech en het waterpeil is op zijn hoogst van juni tot half oktober. In de winter laat men het meer bijna volledig leeg stromen, zodat na de winter het smeltwater uit de bergen weer kan worden opgevangen. Je kunt je voorstellen dat er enorm veel smeltwater uit de Alpen komt en dat zorgde elke lente en zomer voor veel overstromingen tot diep in Duitsland. Voor 1900 werden al plannen gemaakt voor een stuwmeer, maar door de Eerste en Tweede Wereldoorlog kon het project niet worden uitgevoerd. De bouw begon pas in de jaren vijftig. Enkele boeren moesten noodgedwongen verhuizen wat tot groot verzet leidde. In 1954 was het reservoir gereed, stroomde het vol en werd de turbine in gebruik genomen. Met een verval van 35 meter en een doorstroom van 150 kubieke meter water per seconde kan de centrale energie produceren voor meer dan 40.000 huishoudens. Wonderlijk wat een klein dammetje teweeg kan brengen.

De Forggensee heeft ook een belangrijke toeristische functie gekregen, zowel bij vakantiegangers als bij de lokale bevolking. Vlakbij ligt kasteel Neuschwanstein, dat zichtbaar is vanaf de Forggensee. Ik heb nog nooit zoveel toeristen op deze tour gezien. Dat was misschien wel een van de zegeningen van Corona.

Foto is niet scherp want Neuschwanstein ligt 4 kilometer ver in de bergen

De oorspronkelijke route van de Via Claudia Augusta liep door de Forggensee. Als het stuwmeer in de winter vrijwel leeg is, wordt de oude Romeinse weg weer zichtbaar.

Bloem van de dag. Ik fotografeer maar een uurtje bloemen en kies dan de mooiste uit voor mijn blog. Als ik me niet tot een uur zou beperken, zou ik de hele dag bloemen kunnen fotograferen. Daar blijf je mee bezig als je niet oplet, zoveel wonderlijke exemplaren als er zijn. Ik heb elke dag veel meer dan één mooie foto, maar ik wil jullie niet vermoeien met een overvloed aan bloemen, dus komt er elke dag maar een op het blog.

Dag 40, Alpengevoel, naar Lechbruck am See

Vandaag gaat de wandeling van Schongau via Burggen naar Lechbruck am See. Een tocht van 20 kilometer, wat minder dan de 33 van gisteren want ik had wat last van pijnlijke voeten. Vandaag werd het wat bergachtiger, al is berg nog steeds een te groot woord. Ik ben vandaag 110 meter geklommen maar ook 80 meter afgedaald dus veel hoger dan gisteren ben ik niet gekomen. Het is vooral het landschap met koeienweiden, de naaldbomen en de bouwstijl waardoor je merkt dat je dichter bij de Alpen komt. De koeien hebben bellen aan en ook dat geluid draagt ook bij aan het Alpengevoel.

In de vrijstaat Beieren kreeg de reformatie weinig voet aan de grond en ook de scheiding tussen staat en kerk is maar half doorgevoerd. Meer dan de helft van de bevolking is katholiek, slecht 20% is protestants. Het CSU is sinds 1946 onafgebroken de grootste politieke partij die de volledige controle over Beieren heeft. Deze partij is alleen in Beieren actief omdat ze niet wilden fuseren met de CDU, de landelijke christelijke partij, ze wilden het op hun eigen manier blijven doen. Ze voeren een oerconservatieve rechtse politiek en komen vooral op voor boeren en ondernemers, ons CDA begint er steeds meer op te lijken. Het CSU doet veel moeite om het “Wij Beieren” gevoel te creëren; “Mia san mia” Beiers dialect voor wir sind wir. In Beieren hangt nog steeds een crucifix in elk klaslokaal en ook hier staan in elke dorp meerdere veldkruisen. Er is een poging gedaan door Die Grünen om het kruisbeeld in de klassen ter discussie te stellen, Beieren stond op zijn kop, de mensen zagen het als een aanval op hun christelijke ’Leitkultur’. Een ander punt van discussie is het concordaat tussen het Vaticaan en Beieren. Dat verdrag dateert van 1924 en is aan herziening toe. Het concordaat bepaalt onder meer dat de Vrijstaat Beieren betaalt voor het onderhoud van kerken, voor kerkelijk maatschappelijk werk, voor kerkelijke leerstoelen aan de universiteiten en voor de salarissen van bisschoppen. Vorig jaar kostte dat Beieren 60 miljoen euro. 10.000 euro per maand verdween in het loonzakje van de aartsbisschop van München. En dat terwijl de meeste Beierse belastingbetalers weinig om religie geven. Het punt was niet dat de Groenen afstand namen van religie. Maar de mensen zagen het als een aanval op hun cultuur. Deze volksaard is duidelijk merkbaar als je door Beieren loopt, op meer vlakken lijkt het alsof de tijd hier een beetje heeft stilgestaan. Een voorbeeld, om zes uur 's ochtends luiden alle kerkklokken minstens vijf minuten lang om de mensen wakker te maken, waar maak je dat nog mee? Ook zijn op zondag hier alle winkels gesloten.

De Rooms-Katholieke Kerk heeft een ingrijpende rol gespeeld in de geschiedenis van de wereld en haar bijdrage was vaak allesbehalve fraai. Ook haar hedendaagse invloed mag niet worden onderschat. Het is een uniek instituut. De Rooms-Katholieke Kerk is de oudste organisatie ter wereld. De Kerk bestaat al sinds de 1e eeuw en is qua bestuur al die tijd min of meer hetzelfde gebleven. Ze bestaat ook al langer dan welk land dan ook. Geen enkel land is vanaf de 1e eeuw blijven bestaan. De Kerk heeft het Romeinse Rijk, het Frankische Rijk, het Byzantijnse Rijk en het Heilige Roomse Rijk overleefd. Natuurlijk was de Reformatie een zware slag voor de kerk, maar toch kwam ze er weer bovenop. De archieven en bibliotheek van het Vaticaan zijn waarschijnlijk de oudste ter wereld. Het bestuur van de kerk is zeer hiërarchisch en verre van democratisch. De paus kan zelf kardinalen benoemen en ontslaan. Deze club van kardinalen beslist tijdens een conclaaf wie de volgende paus wordt. Als een paus eenmaal is gekozen, is hij een soort alleenheerser, een autocraat. Op zijn verzoek kan hij worden bijgestaan ​​door de Romeinse Curie, een adviescommissie die door corruptie en andere schandalen vaak slecht in het nieuws komt. Maar uiteindelijk heeft de paus de leiding over alles binnen de kerk, waardoor hij een van de meest invloedrijke mensen ter wereld is.

De Argentijnse paus Franciscus is momenteel de 266e paus van de rooms-katholieke kerk. Hij staat aan het hoofd van meer dan 1 miljard gelovigen en vertegenwoordigt de hoogste autoriteit. Bijna de helft van de gelovigen woont op het Amerikaanse continent. Het aantal gelovigen groeit nog steeds, vooral in Afrika en Azië is de kerk succesvol in het winnen van zieltjes. De paus regeert ook zijn eigen land; Vaticaanstad, en heeft dus een constitutionele positie. Ook heeft de Heilige Stoel, de formele aanduiding van de leider van Vaticaanstad, de status van permanente waarnemer bij de VN, waardoor de paus invloed kan uitoefenen op VN-besluiten en -aanbevelingen. Bovendien heeft de heilige stoel een unieke diplomatieke status bij de EU die andere religies niet hebben. En tenslotte geniet de paus als staatshoofd van Vaticaanstad immuniteit en is strafrechtelijke vervolging van de paus niet mogelijk. De paus heeft ook zijn eigen diplomatieke dienst. Dankzij Vaticaanstad heeft de Rooms-Katholieke Kerk een unieke positie die andere geloofsgemeenschappen niet hebben.