Vandaag gaat de tocht verder en wandel ik vanuit Nauders de grens over naar Italië via de Reschenpass (1510m). Vervolgens loop ik via Alt Reschen verder langs het stuwmeer Reschensee en de Haidersee (natuurlijk meer) via Burgeis en St. Valentin naar Mals. Een tocht van 26 kilometer met 180 meter klimmen en 470 meter afdalen.
Ik ben dus de grens naar Italië overgestoken maar ben nog steeds in Tirol, deze provincie van Italië wordt door de Duitssprekende mensen Südtirol genoemd maar de Italiaanssprekende (25%) noemen het Alto Adige. De voertaal hier is nog steeds Duits. Ten tijde van Adrianus en Karel was Tirol een onafhankelijk graafschap dat toen behoorde tot het Heilige Roomse Rijk. Maar vandaag is het opgesplitst in een Oostenrijks deel en een Italiaans deel.
Dat is te wijten aan Napoleon, toen hij Oostenrijk versloeg, verdeelde hij Tirol zodat het land van de kaart zou verdwijnen. Tirol werd verdeel tussen Beieren en Italië en ook kwam er een stuk bij Frankrijk. Na de val van Napoleon is dit weer hersteld en in 1805 was Tirol weer een geheel, maar nu voor een deel bevolkt door Italiaans sprekende inwoners.
Na de Eerste Wereldoorlog veranderde dit weer, Italië had geholpen Duitsland te verslaan en kreeg als beloning het zuidelijke deel van Tirol terug. Maar deze keer werd er een natuurlijke grens getrokken over de waterscheiding van de Alpen tussen noord en zuid. Het stroomgebied van de Etsch met al zijn zijrivieren werd aan Italië toegevoegd. Het stroomgebied van de Inn bleef bij Oostenrijk. Er kwam plotseling een grote Duitstalige bevolking in Italië wonen.
Onder het fascistische bewind van Mussolini voerde Italië een beleid van onderdrukking om het gebied volledig met Italië te assimileren. Vanaf 1923 werd het Duits uit het openbare leven geweerd en werden Duitse plaatsnamen vervangen door Italiaanse. De naam Tirol werd verboden en vervangen door Alto Adige. Ook werd een begin gemaakt met de Italianisering van Duitse achternamen, waarbij zelfs de inscripties op grafstenen werden veranderd. Mussolini moedigde grootschalige immigratie van Italianen uit andere gebieden aan om de Duits sprekende bevolking te overtreffen.
Het was de hoop van de Zuid-Tirolers dat Adolf Hitler met de annexatie van Oostenrijk ook Zuid-Tirol zou terugeisen. Maar ook deze keer mocht Mussolini het geannexeerde deel van Tirol behouden als dank voor de Italiaanse steun bij de annexatie van Oostenrijk. Deze keer werden de Zuid-Tirolers voor de keuze gesteld om ofwel volledig te assimileren naar Italianen en afstand te doen van alle culturele rechten, ofwel Duitsers te mogen blijven met als gevolg emigreren naar het Duitse Rijk. Onder deze druk koos 80% voor vertrek, uiteindelijk vertrokken 75.000 mensen naar gebieden in Duitsland en Oostenrijk. Degenen die vertrokken waren, mochten na 1945 niet terugkeren, totdat internationale druk Italië dwong om onder bepaalde omstandigheden remigratie toe te staan. Ongeveer een derde keerde toen terug.
Na de oorlog liepen de spanningen tussen de Zuid-Tirolers en de Italianen verder op. In de jaren zestig resulteerde dit in aanslagen op een standbeeld van Mussolini en werd een groot aantal elektriciteitsmasten opgeblazen. Zuid-Tirol leverde immers met zijn waterkrachtcentrales veel energie aan de rest van het land. De Italiaanse politie en justitie traden hard op, veel activisten kregen lange gevangenisstraffen en werden zelfs gemarteld. Daarbij kwamen twee activisten om het leven. Ook vanuit Zuid-Tirol zijn veel aanvallen gedaan op militaire doelen, maar ook op Italiaanse burgers, bars, scholen en kerken. In totaal kwamen 20 mensen om het leven.
Onder druk van Oostenrijk en internationale opinie werd Italië uiteindelijk gedwongen Zuid-Tirol een grote mate van Autonomie te verlenen, zodat deze provincie haar eigen beleid kon voeren. Dankzij deze autonomie is er een verregaande samenwerking ontstaan met het Oostenrijkse deel van Tirol.
Deze wonderlijke geschiedenis doet me erg denken aan wat er nu in China gebeurt en hoe de heersers daar omgaan met de Oeigoeren en de Tibetanen. De les die de Chinezen hier zouden kunnen leren, is dat het volk uiteindelijk zichzelf blijft, ook de Oeigoeren en Tibetanen zullen niet assimileren tot Chinezen, nog in geen twee honderd jaar!
Een nieuwe bron van inkomsten voor de Tiroolse toeristenindustrie zijn mountainbikers, zij gebruiken dezelfde infrastructuur als skiërs.
Beeld van de dag:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten