De wandeling gaar verder van Fernsteinsee via Brunnwald, Nassereith en Strad naar Imst. Een tocht van “slechts” 18 kilometer en ook nog eens 200 meter naar beneden. Vandaag langzaamaan gedaan, ik liep minder ver omdat ik vanmorgen in alle rust heb uitgeslapen en genoten van mijn hotel, ik ga nu vertellen hoe ik in dat hotel terecht kwam:
Aanvankelijk had ik gisteravond een mooie camping gevonden aan de Fernsteinsee. De campingbeheerder sprak vloeiend Nederlands omdat hij al enkele jaren in Nederland woonde. Ik had mijn tent nog niet opgezet, was net aan het genieten van mijn etappe biertje al kletsend met de campingbeheerder, toen er een hevig onweer losbarstte.
De camping maakt deel uit van een groot landgoed dat wordt doorkruist door zowel de oude als de nieuwe Fernpass. Deze plek is al sinds de Romeinse tijd een belangrijke pleisterplaats met een herberg en stallen. Dat is het nog steeds, het landgoed heeft een wegrestaurant met tankstation en Tiroler souvenirwinkel. Naast de camping is er ook een Hotel Schloss Fernsteinsee. En tenslotte bevindt zich op het landgoed het turkooisblauwe Alpenmeer "Fernsteinsee" met bootverhuur, ligweiden en duikschool.
In 1856 werd er een stenen brug gebouwd over de Gurglbach, de toevoer rivier van de Fernsteinsee, en werd de Fernpass omgeleid naar zijn nieuwe route. Al het internationale verkeer rolt vandaag de dag nog steeds over deze oude boogbrug. De oude Fernpass-weg is nu alleen toegankelijk voor wandelaars, hier vinden we nog het oude kasteel "Schloss Fernsteinsee" compleet met tolpoort omdat de oude Fernpass-weg direct onder dit kasteel door liep.
De campingbeheerder vertelde me wat interessante weetjes over dit bijzondere landgoed. Het is sinds de Tweede Wereldoorlog in het bezit van de familie Köhler, een zeer rijke aristocratische familie. Het Hotel Schloss Fernsteinsee was vroeger bijzonder belangrijk omdat koning Ludwig II van Beieren, bijgenaamd de sprookjeskoning, het tot zijn favoriete toevluchtsoord maakte.
Even het geheugen opfrissen, Ludwig was de oudste zoon van koning Maximiliaan die heel streng was voor de kleine kroonprins. Maximiliaan geloofde in een harde, spartaanse opvoeding, die op den duur rampzalig zou zijn voor de prins. Ludwig leefde in een eeuw waarin Europa uitsluitend door koningen werd geregeerd. Hij kreeg dagelijks te horen welke functie hij in de toekomst zou moeten bekleden. Zijn zeer strenge opvoeding werd in handen gegeven van leraren terwijl hij zijn ouders nauwelijks zag. Als gevolg hiervan ontwikkelde hij geen sterke band met zijn ouders. Ludwig had gelukkige momenten in zijn jeugd. Hij woonde in Kasteel Hohenschwangau, een kasteel dat zijn vader had gekocht en grondig had gerenoveerd en ingericht in neogotische stijl met talloze fresco's van historische Duitse verhalen. Op achttienjarige leeftijd ontwikkelde Ludwig een sterke vriendschap met zijn adjudant, een knappe prins. De twee jonge mannen reden samen paard, lazen poëzie en speelden scènes uit de opera's van Richard Wagner. Ludwig had ook een goede relatie met zijn nicht Elisabeth, die later keizerin Sisi van Oostenrijk werd. Ludwig besteeg de troon op achttienjarige leeftijd na de plotselinge dood van zijn vader. Hij was een onervaren vorst, verdwaald in legendes en sagen. Het leger had niet zijn interesse, als aanvoerder liet hij zich vertegenwoordigen door zijn broer, terwijl hij in zijn kasteel zat te mijmeren.
Als jonge koning was hij erg populair; hij werd beschouwd als een van de mooiste mannen van zijn tijd. De koning was lang en had in elk kasteel een extra groot bed. Ondanks zijn populariteit was hij echter een eenling en vermeed hij contact met familie en personeel zoveel mogelijk. Als de koning zich verplaatste, was dat meestal 's nachts, hij was dol op maanlicht. De nieuwe koning was altijd wat mensenschuw en onevenwichtig geweest, en naarmate hij langer aan de macht was trok Ludwig zich steeds meer terug in de Alpen, waar hij meerdere kostbare sprookjeskastelen liet bouwen. Het beroemdste is het nooit voltooide Slot Neuschwanstein waar ik een aantal dagen terug een foto van op dit blog heb geplaatst.
Ludwig was graag in Fernstein en zei ooit het volgende over deze plek:
Ook voor talloze andere mensen ... zal er een tijd komen dat ze naar een land snakken, naar een plekje aarde vluchten, dat verschoond is gebleven van moderne cultuur, technologie, hebzucht en afgunst. Vrijgebleven van lawaai, tumult, rook en stof, waar het nog vredige is.
De koning hield zo van zijn verblijf in Fernstein dat hij, voordat hij zijn eigen sprookjeskastelen bouwde, twee kamers in de herberg voor zichzelf reserveerde en ze rijkelijk met geld uit de Beierse schatkist inrichtte. Helaas brandde het oude Schloss Fernsteinsee in 1909 volledig af en werden de twee pronkkamers van Ludwig II verwoest.
Even terug naar gisteravond, het regende nog steeds dus ik had geen zin om te kamperen. Mijn nieuwsgierigheid naar het hotel was gewekt, vooral omdat het hele hotel nog steeds in Ludwig-stijl is ingericht, want daar schept de familie Köhler een groot genoegen in. Volgens de campingbeheerder verdient de familie weinig geld met het Hotel, vooral omdat het alleen in de zomermaanden open is. In de winter kunnen ze zeker niets verdienen, want dan komen de kosten voor verwarming en sneeuwruimen er nog bovenop. Dus mijn regenjas aangetrokken en op naar het vier sterren Hotel Schloss, de campingbeheerder had mijn komst al aangekondigd.
Bloem van de dag:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten